“Tijd is een slager” zegt platenbaas Bennie in de roman: ‘Bezoek van de knokploeg’. Het verhaal gaat over het volwassen worden van een vriendengroep over een tijdsspanne van 30 jaar. De vrienden kennen elkaar sinds school, muziek en eerste bandjes. 'Knokploeg' is hier een metafoor voor de tijd, waaraan niemand kan ontsnappen. Je verwacht een lineair verhaal over dromen versus succes en onverwachte afslagen. Maar het gaat vooral om overleven. Uiteindelijk zijn we allemaal (jij, ik) 30 jaar verder en is de grootste vraag niet 'wie is succesvol' maar 'wie heeft het gered?' Wie is er nog met ons.
Who the F*ck
In 'Who the F*ck is Britt' zingt Sem zijn veel jongere versie toe: niet bang zijn, alles komt goed. En je zou zo hard willen dat de zoekende puber dat kan horen. Maar wij weten dat er een hele achtbaan aan vooraf zal gaan. Tot aan de transitie van Britt naar Sem. Zijn grootste succes ligt misschien niet in de geweldige muziek, maar in het feit dat hij er nog is. Dat hij het gered heeft.
De kunst om te leven is vaak onderwerp in kunst, liedjes, voorstellingen. Maar hoe doe je dat zonder sentimenteel te worden?
Brieven naar huis
In mijn ‘Brieven naar huis’ doe ik mijn best om vooral niet sentimenteel te worden. Ik maak, schep, breng zonder iets terug te verwachten. Deze week was dat een CD met de muziek die we in het restaurant speelden, op een oude bandspeler. (Voor wie wel voor sentimenteel gaat: hier de Spotify-link.
(Sinds het begin van vorig jaar stuur ik brieven naar mijn ouderlijk huis. Ik stuur beetjes liefde, tekeningen, originele werkjes; “Hoi huis, hoe gaat het met jou? Met mij gaat het goed.” Het huis staat al een paar jaar leeg. Meer over dit project lees je in mijn oudere
blogs.)
Nog even over het bezoek van de knokploeg
Het verhaal wordt niet chronologisch verteld. Ook qua vorm speelt schrijfster Jennifer Egan met het concept ‘tijd’. Op YouTube zijn een aantal boek-nerds te vinden die tijdslijnen en who=who voor de roman gemaakt hebben. Een grafische vondst waar ik als visueel ingestelde persoon heel blij van werd is het hoofdstuk van een 13-jarig meisje dat vertelt middels een dagboek-Powerpoint-presentatie van 70 sheets! Jennifer Egan schreef het boek als spiegel tegen de hedendaagse tijdgeest van social media, uiterlijk, sociale status en nep/echt. Het boek won enorm veel prijzen waaronder de Pulitzer.
De boodschap van Egan is: Hold on to life.
Of zoals Sem zo prachtig zingt: ‘I’m almost 30 now, and not a given thing is clear. I’m kinda lost right now, but I’m glad to be around.'
ps: deze affirmatiekaarten maakte ik de afgelopen week en staan vol foto's van mijn werk. Met liefdevolle spreuken om te inspireren of motiveren. Persoonlijk schoongesneden, abgeeckt (jeuj, vrijeschool vibes:) genaaid en ingepakt. Er is maar maar één van elk en ze staan vanaf vandaag in de webshop (vanaf 15 euro). Om jezelf of iemand anders blij te maken.
Heb een fijne week en maakt iets!
Soep, een wandeling, een gedicht.
x Ingeborg
Deze tekst komt uit Zondagse Post, een maandelijkse creatieve update vanuit mijn werkplek. Vol foto's, links, cultuurtips en een kijkje achter de schermen. Wil je ook elke maand Zondagse Post ontvangen?